"You know my name, not my story."

Προ ολίγου και καθώς έψαχνα να αλλάξω cover στο φατσοβιβλίο μου (κλασσικά για τα δικά μου δεδομένα δηλαδή αφού το αντικαθιστώ κάθε δυο μέρες... :-Ρ) βρήκα μια εικόνα που έγραφε:

"FUCK LOVE?

NO. FUCK THE PERSON WHO MADE YOU THINK LIKE THAT."

Πόσο μεγάλη αλήθεια...?

Άκουγα φίλους, γνωστούς να λένε ότι επειδή πληγώθηκαν από κάποιον στο παρελθόν, δεν θα ξαναέδιναν σε κανέναν άλλο την ευκαιρία να τους πληγώσει ξανά... δεν θα επέτρεπαν ποτέ να αγαπήσουν ξανά... τώρα υπήρχε μόνο η πάρτη τους και η καλοπέραση τους...

Το είπα κι εγώ σε στιγμές νεύρων κι αδυναμίας... αλλά αμέσως συνειδητοποίησα τι τόλμησα να ξεστομίσω...

Πόσο δειλός πρέπει να είσαι για να αποφασίσεις κάτι τέτοιο...?

Και είναι απολύτως συνειδητή η μη χρήση της λέξης "πληγωμένος".....

ΔΕΙΛΟΣ...

ΟΧΙ ΜΑΓΚΑΣ...

ΔΕΙΛΟΣ...

Άντε γιατί το να αλλάζεις γκομενάκια κάθε βδομάδα για να "περνάω καλά" και γιατί "δεν έχω ανάγκη κανέναν/καμιά" το έχουμε αναδείξει σε κατόρθωμα...

Ενώ ουσιαστικά είναι το ακριβώς αντίθετο... κάτι που μπορεί να κάνει ο καθένας...

Αλλά θέλει πραγματικά @@ για να δεθείς αληθινά...

Μήπως πρέπει να αρχίζουμε να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους...?

Α! Και τελικά διάλεξα για cover, το:

"You know my name,

not my story."

Με αντιπροσωπεύει όσο δεν λέγεται.....