Αράχνη: Ξέρεις κάτι...? Είμαι σίγουρη ότι θα καταντήσουμε σκατόγριες να συζητάμε ακόμα τα ίδια θέματα με τσιγάρο και καφέ, οι δυο μας, αφού καμιά δεν θα έχει συμβιβαστεί για μια σχέση κατώτερη των ονείρων μας...
sykaki: Το ξέρεις ότι αυτό θα είναι κατάντια ε?? Να συζητάμε τα ίδια θέματα με τώρα εννοώ...
Αράχνη: Στο είπα... Όταν συμβεί αυτό, πάρε δίδυμες κουνιστές πολυθρόνες μπροστά σε μια τηλεόραση (η ίσως pc...?) και call me! ;)
sykaki: Θα βάλουμε και τα πορτραίτα των ... πάνω από το κεφάλι της καθεμιάς και θα είμαστε comple??
Αράχνη: Πέστο ψέμματα! ;)
Και κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία των διπλανών κουνιστών καρεκλών κάπου στην παραλία της πανέμορφης Θεσ/νικης με θέα τον "ευωδιαστό" Θερμαϊκό... (εθισμός σε αυτό το άρωμα πια!)
Δυο φίλες, τόσο διαφορετικές και τόσο ίδιες συγχρόνως, ασυμβίβαστες, πληγωμένες από το όνειρο που έπιασαν έστω για λίγο, δυνατές και περήφανες, έτοιμες να αναζητήσουν ξανά και ξανά το παραμύθι που καταβάθος ξέρουν ότι δεν υπάρξει ποτέ με happy end...
Πάντα εδώ... Πάντα μαζί...
Ίσως και να είμαστε το ταίρι η μια της άλλης...!
Welcome to our little lives! :-D
Τις γλυκές μου καλημέρες!!!Να' ξερες τι μου θύμισες...!Καλή αρχή,και στις δύο,στον καινούργιο σας "σπίτι".΄WISHING YOY the good and the best (stixos απο τραγούδι).
ΑπάντησηΔιαγραφήισως ο βατραχος μεινει παντα βατραχος αλλα ποιος νοιαζεται θα φορεσουμε χαρτινες κορωνες και θα γινουμε τοα παραμυθι μας... δυσκολο να εισαι ασυμβιβαστος σε ενα κοσμο που φτιαχτκε απο ζευγη συμβιβασμου...
ΑπάντησηΔιαγραφήτουλαχιστον ΜΑΖΙ ΣΟΥ δεν ειναι συμβιβασμος....